Zoals afgesproken vertrekken we zondag rond de klok van 11. 00 richting Schiphol. Robert en Panck (onze mannen) zetten ons af bij Schiphol en gaan wij op zoek naar onze vertrekhal. We kunnen in eerste instantie onze vlucht niet vinden op de vertrekborden maar lopen toch maar alvast naar de juiste vertrekhal. Een dame van de afhandeling weet mij te vertellen dat onze vlucht helemaal niet bestaat en dat de enige vlucht die naar Casablanca ’s avond om 20.35 uur gaat. De oorspronkelijk vlucht bleek dus 3 weken daarvoor al gecancelled en Royal Air Maroc was vergeten ons daarvan op de hoogte te stellen. Onze mannen zijn ondertussen al halverwege richting Rotterdam en na wat heen en weer gebel moeten we het doen met € 95 aan consumptiebonnen en een resterende tijd om ons te vermaken van nog eens 7 uur. Richting Amsterdam is de bestemming van onze 1e vakantiedag. Toch nog maar even een jack kopen, want die was ik ook vergeten. De hele dag eigenlijk rustig aan gedaan, we hadden immers alle tijd van de wereld. Nog even eten met de kids bij de MacDo en oeps, dan is het opeens alweer 19,15 en een uur en een kwartiel later zullen we vertrekken. Adeny en ik willen immers ook nog wat eten. Dus op naar het volgende restaurant op Schiphol en jee, wat duurde dat lang. Zo lang dat we uiteindelijk moeten rennen en in de rij al het eten en drinken nog snel naar binnen moeten proppen. Eindelijk, om 21.00 uur vertrekken we. Aangekomen gauw op zoek naar Europcar, want die zaten natuurlijk ook te wachten. Onze bus zit vol met krassen en deuken maar het is de enige bus die nog over is. Het is ondertussen laat en we wilen naar ons hotel, nog eens 1,5 ur rijden. Een tiental kilometer gereden stuiten we op een “payage”, betalen dus maar we hebben geen Marokkaans geld! Praten met de meneer dat we net aankwamen, bla, bla, bla. De rij was inmiddels zo lang achter ons dat hij er maar door laat. Maar 30 KM later weer een payage en deze meneer is minder vriendelijk. Hij wil best wisselen, uit eigen zak, maar voor een belachelijke koers, dus moeten we terug. De eerstvolgende auto hebben we aangehouden met de vraag of deze heren € 10 willen wisselen tegen een schappilijke koers, Zij geven het dubbele van wat meneer van de tol had geboden. Zo kunnen we door. Het was inmiddels 02.00 uur als we aankomen in Rabat, het is doodstil op straat. Met onze koffers lopen we door de Medina en de eigenaresse loopt ons tegemoet. Gelukkig, we zin er! De kamers zijn prachtig en om 03:30 uur vallen we als een blok in slaap. Welkom in Marokko!
